Thursday, June 19, 2008

Марди хучанди ва хочи

(латифаи мудерн)

Марде хучанди барои коре ачала дошт. Ба мошин нишаст ва хост мутурро рушан кунад, харчи калидро метофт ва бо пояш газро фишор медод, аммо мутур кор намекард. Шуруъ кард ба душном додани мошинаш. Батадрич душномхояш кабехтар мешуд: "Хе онната...! Хе бувата фалон...!

Дар хамин хол домулло-хочие аз рох мегузашт ва тасбех мегардонд ва зикри "алхамдулиллох" мекард. Чашмаш ба ронанда уфтод, ки барошуфта буд ва мошинро душном медод ва харчи мекушид, мутур кор намекард. Як лахза воистод ва шуруъ кард ба насихат: "Хе бас кунеде-е! Эъ намуред шумо! Алхамдуллиллох гуед намешавад? Хе астахфируллох гуедее! Хе бисмиллох гуедее!...

Ронанда чун хочиро дид, шарм дошт ва гуфт, ки бошад, хуб. Сипас руяшро ба осмон кард, "бисс-мил-лло..." гуфту калидро тофт ва бо пояш газро фишор дод, ки мутур дарзамон харакат кард.

Сипас руяшро ба чониби хочи гардонд, то аз у ташаккур кунад. Вале дид хочи дахонаш воз шуда буду чашмонаш боз ва дар холе ки тасбех мегардонд, хайратзада ба чойи "алхамдулилох" мегуфт: "ни фига себе..., ни фига себе..., ни фига себе...!"

Хи-хи-хииии...!!!